Eski Malatya, XIX. yüzyılın başlarında terk edilmiştir. Malatyalılar, yazın göç ettikleri Aspuzu bağlarında yaşamaya devam ederken, halk arasında çeşitli söylenceler ortaya çıkmıştır. Her yıl Aspuzu'ya göç ederken, Eski Malatyalılar ateşlerini bir kuyuya doldurup üstünü kapatır ve döndüklerinde aynı kuyudan ateşlerini alırlarmış. Ancak bir yıl, döndüklerinde ateşlerinin söndüğünü görürler ve bunu uğursuzluk olarak kabul ederler, böylece kenti terk ederler.
Beydağı'nda uyuduğuna ve taşa dönüştüğüne inanılan bir Ermiş'e dair bir söylence de bu göçle ilgilidir. Ermiş, her yıl uyanıp Beydağı’na şu soruyu sorarmış: "Eski Malatya Ovası altın sabanla sürülüyor mu?" Olumsuz cevap alınca tekrar uykuya dalar. Eski Malatya Ovası, verimli bir toprak olup iyi işlenirse bolluk ve bereket artacak, sabanlar bile altından yapılacaktır. Bu inanışa göre, o gün Ermiş yeniden canlanacaktır.
Beydağı'nda uyuduğuna ve taşa dönüştüğüne inanılan bir Ermiş'e dair bir söylence de bu göçle ilgilidir. Ermiş, her yıl uyanıp Beydağı’na şu soruyu sorarmış: "Eski Malatya Ovası altın sabanla sürülüyor mu?" Olumsuz cevap alınca tekrar uykuya dalar. Eski Malatya Ovası, verimli bir toprak olup iyi işlenirse bolluk ve bereket artacak, sabanlar bile altından yapılacaktır. Bu inanışa göre, o gün Ermiş yeniden canlanacaktır.
